《病骥图》

wú xīng fù zǐ jù néng huà, bǐ duān wǎng wǎng zhuī cáo bà.吴兴父子俱能画，笔端往往追曹霸。dāng shí tuō yì zhī wèi shuí, cè chuàng lìng rén shāng cǐ mǎ.当时托意知为谁，恻怆令人伤此马。cǐ mǎ huī tuí wèi kě qīng, xī péi bā jùn tiān qú xíng.此马虺颓未可轻，昔陪八骏天衢行。cǎi yún jìn yù chūn rú hǎi, céng tīng yù lù hé luán míng.彩云禁御春如海，曾听玉辂和鸾鸣。yī cóng xiè bìng lí tiān zhàng, gǔ sǒng máo jiāo qì diāo sàng.一从谢病离天仗，骨耸毛焦气凋丧。chǐ yǔ nú dài jìng sù chú, zì gān yǎn wò shā qiū shàng.耻与驽骀竞粟刍，自甘偃卧沙丘上。sūn yáng qù hòu kǔ nàn féng, jì mò shuí jiā jiǎn fú gōng.孙阳去后苦难逢，寂寞谁加剪拂功。jī jīn luò yuè fù hé rì, gù yǐng huái ēn bēi wǎn fēng.羁金络月复何日，顾影怀恩悲晚风。gǔ lái qiān jīn shì jùn gǔ, kuàng cǐ jīng shén nà kě hū.古来千金市骏骨，况此精神那可忽。sì mò zhòng guī shí èr xián, yóu kān wàn lǐ bēn téng chū.饲秣重归十二闲，犹堪万里奔腾出。