《题林和靖秋深二帖与石田同用坡韵》

qián kūn yōu yōu shū liǎng fú, mò guāng shēn zhào xī hú lù.乾坤悠悠书两幅，墨光深照西湖渌。rén jiān fān fù shì fú yún, cǐ zhǐ wán quán rú bì yù.人间番覆似浮云，此纸完全如璧玉。shǎo líng shòu yìng zhēn rù píng, yòu jūn zī mèi yí yún sú.少陵瘦硬真入评，右军姿媚宜云俗。xiǎng dāng yuán bǐ duì méi huā, shuí yòng guān nú hán bǎ zhú.想当援笔对梅花，谁用官奴寒把烛。zì rán xīn huà dé tiān miào, yī zì bǎi jīn chóu bù zú.自然心画得天妙，一字百金酬不足。nǎi zhī xíng mào liè xiān qú, shí dài yān xiá shān shǎo ròu.乃知形貌列仙癯，石带烟霞山少肉。yán yán qì jié gāo bǎi shì, xī jiǎ wén zhāng shēn hòu lù.岩岩气节高百世，奚假文章身后录。dōng pō qù hòu gǔ cí huāng, yuè xià bù wén yíng sòng qū.东坡去后古祠荒，月下不闻迎送曲。yí jī jūn jiā qǐ ǒu rán, tiān qiǎn qīng fēng jī xiū zhú.遗迹君家岂偶然，天遣清风激修竹。píng jūn kāi juàn wàng gū shān, sān guàn qiáng wēi jǔ qiū jú.凭君开卷望孤山，三灌蔷薇咀秋菊。