《还山杂咏》

jìng sǎo sōng mén zuò lǜ tái, shuǐ shēng dòu shí xiǎng bēn léi.净扫松门坐绿苔，水声逗石响奔雷。hū jīng yě lù qū yān guò, yòu jiàn hūn yā jià rì huí.忽惊野鹿驱烟过，又见昏鸦驾日回。qū mù quán zhī shuāi cǎo zhù, ǎi yán bàn xiàng xī yáng kāi.曲木全支衰草住，矮檐半向夕阳开。shān lín wèi fá wàng xíng yǒu, rì yǔ gū yún zì wǎng lái.山林未乏忘形友，日与孤云自往来。¤