《题羲之观鹅图》

luò yáng tiān zǐ shēn yī qīng, diǎn wǔ héng bèi qīng tán qīng.洛阳天子身衣青，典午横被清谈倾。qún gōng gè wěn xīn tíng lèi, zhū wáng dú shàn jiāng dōng míng.群公各抆新亭泪，诸王独擅江东名。wáng jiā zǐ dì shuí rú yù, láng jūn jiě tǎn dōng chuáng fù.王家子弟谁如玉，郎君解坦东床腹。nèi shǐ yóu lái shì sàn jiē, yòu jūn wèi bì fēi cí fú.内史由来是散阶，右军未必非雌伏。jū huā xiù bà yǐ gāo qiū, yǎn zhōng huái zǔ qí fú yóu.鞠花嗅罢倚高秋，眼中怀祖齐蜉蝣。chī ér fān jù tái sī tà, yǔ shāng màn zuò lán tíng yóu.痴儿翻据台司榻，羽觞漫作兰亭游。tián yīng háo qì péng mò è, shí yú xíng cǎo lù léng jiǎo.填膺豪气弸莫遏，时于行草露棱角。néng xióng bǎi dài hàn mò chǎng, lóng tiào tiān mén hǔ wò gé.能雄百代翰墨场，龙跳天门虎卧阁。bái é xiū jǐng xī fù dōng, xiāo sǎ pō yǔ wú yì tóng.白鹅修颈西复东，潇洒颇与吾意同。fēng qíng yì diǎn dāng shí mù, zhì jīn chuán xiě huà tú zhōng.风情一点当时目，至今传写画图中。