《立玉亭》

玉芝和尚 明代
山当崖断孤亭立,竹树回环翠万层。
倒看夕阳深涧底,不知云外有归僧。

拼音

shān dāng yá duàn gū tíng lì, zhú shù huí huán cuì wàn céng.山当崖断孤亭立,竹树回环翠万层。dào kàn xī yáng shēn jiàn dǐ, bù zhī yún wài yǒu guī sēng.倒看夕阳深涧底,不知云外有归僧。

翻译

山峰陡峭的断崖上独自矗立着一座亭子,周围的竹林和树木交相环绕,翠绿的层次一重还一重。夕阳的倒影映照在深涧的底部,却不知道在云那边是否有归来的僧人。