《荣公还金山》

shí nián bù chū shān, yī yóu jí qiān lǐ.十年不出山，一游即千里。wèn shī hé chǔ lái, gù yì ǒu rán ěr.问师何处来，固亦偶然耳。rén yán rén xián hǎo, zì ài yán gǔ lǐ.人言人闲好，自爱岩谷里。hóng chén rì pū miàn, xǐ yǎn wú qīng shuǐ.红尘日扑面，洗眼无清水。gū shēn běn hé jiāng, yī bō nǎi shēng lǐ.孤身本何将，一钵乃生理。lái jì wú suǒ qiān, qù yì shuí néng zhǐ.来既无所牵，去亦谁能止。zuó wén tán yuè chuán, fēng fān yù nán zhǐ.昨闻檀越船，风帆欲南指。bié wǒ cóng cǐ shì, piāo piāo bái yún lǚ.别我从此逝，飘飘白云履。wǒ guān shì jiān rén, shú bù wéi shēn shǐ.我观世间人，孰不为身使。wéi shī nǎi bù rán, lái wǎng yóu zì jǐ.唯师乃不然，来往由自己。guī jí pí pá shú, yì wǒ qīng lín dǐ.归及枇杷熟，忆我青林底。