《先舅大中府君己亥岁尝制十四咏寿宝林褧老师》

wéi cǐ gǔ shēng hé suǒ qǐ, jī zhī zé yǒu běn jì rán.维此鼓声何所起，击之则有本寂然。cǐ shēng jì yǐ jī nǎi shēng, dāng qí bù jī shēng hé zài? yòng shǒu zhí chuí yǐ jī gǔ, sān此声既以击乃生，当其不击声何在？用手执捶以击鼓，三zhě hé hé shǐ yǒu shēng.者和合始有声。rú shì jiū jìng shēng suǒ yuán, fēi shǒu fēi chuí fēi gǔ yì.如是究竟声所缘，非手非捶非鼓义。zhì rén zài zài qín xiū xí, yú yī jī dùn zhèng pú tí.智人在在勤修习，于一击顿证菩提。guān bǐ gǔ shēng chéng lì xiāng, běn zì bù shēng nà yǒu miè.观彼鼓声成立相，本自不生那有灭。wǒ yuàn rén zhě yì rú shì, bù yǐ shēng guān yī qiè shēng.我愿仁者亦如是，不以声观一切声。zhòu ān yè ān suí zài ān, zhǎng xiǎng ěr gēn qīng jìng lè.昼安夜安随在安，长享耳根清净乐。