《重过友人花下歌》

yì xī céng zuì gù rén jiā, mǎn yán chūn xuě chuī lí huā.忆昔曾醉故人家，满檐春雪吹梨花。huā kāi huā luò jīn jǐ dù, wèi wèn kè yán dé rú gù.花开花落今几度，为问客颜得如故。gù rén lǎo qù yóu gù xīn, zhé huā yì wǒ xiāng sī shēn.故人老去犹故心，折花忆我相思深。chóng lái kàn huā huā yì hǎo, kě xī kàn huā rén jǐn lǎo.重来看花花益好，可惜看花人尽老。cǐ shí huā lǐ chūn fēng diān, cǐ shí gū jiǔ mò lùn qián.此时花里春风颠，此时沽酒莫论钱。dāng bēi dàn wèi huā yù luò, qiě xiàng huā qián tóng zuì mián.当杯但畏花欲落，且向花前同醉眠。ruò guò jūn jiā néng zuì shā, biàn xū mái wǒ zài huā qián.若过君家能醉杀，便须埋我在花前。