《吴节妇》

shí bā lái sè tān, shuāng yú shuǐ zhōng jū.十八来涩滩，双鱼水中居。qī nián yī tán zhǐ, shuǐ zhōng yǒu kū yú.七年一弹指，水中有枯鱼。qiè shēn jì wú fū, qiè xīn wéi yǒu sǐ.妾身既无夫，妾心惟有死。wǎn wǎn jǐn běng zhōng, nài cǐ liǎng nǚ zǐ.婉婉锦绷中，奈此两女子。bái yuè zhào kōng guī, yā yā wū yè tí.白月照空闺，哑哑乌夜啼。tiān míng bù fēi qù, kěn xiàng xī lín qī.天明不飞去，肯向西林栖。jiǔ quán wàng bù jí, mò huà jiāng biān shí.九泉望不极，莫化江边石。huà shí shí suī jiān, kě zhuǎn yì kě lè.化石石虽坚，可转亦可泐。nián nián guò cán yuè, shì qiè fǎng zhī shí.年年过蚕月，是妾纺织时。zhǐ jiāng liǎng xíng lèi, chōu zuò qiān zhàng sī.只将两行泪，抽作千丈丝。shēng wèi wú shì fù, sǐ wèi wú shì guǐ.生为吴氏妇，死为吴氏鬼。zi bù rú wǒ xìn, yǒu rú sè tān shuǐ.子不如我信，有如涩滩水。