《图成戏作此自庆》

chāng lí céng dào bù néng huà, mó jí néng huà bù céng dào.昌黎曾到不能画，摩诘能画不曾到。wàn xiù qiān qí bù chū shān, mì zuò shēn shēn guǐ shén ào.万秀千奇不出山，秘作深深鬼神奥。hǎi bīn yě kè yī hé xìng, zhí dǐ fēng jiān wèn cāng hào.海滨野客一何幸，直抵峰尖问苍昊。xiào hū èr zi kàn wǒ pán bó yú qí jiān, shí jiàn quán shēn, jī cuì lián tiān, wú nǎi wèi笑呼二子看我盘礴于其间，石剑泉绅，积翠连天，无乃未le cǐ shān zhī zhēn miào.了此山之真妙。hé rú yě kè fù kuì jiē qiè dān náng qū, yī rèn shān yīng zhǐ wèi dào.何如野客负匮揭箧担囊趋，一任山英指为盗。pín ér bào fù xǐ nán shuō, shí jiè cháng gē xiě yōu bào.贫儿暴富喜难说，时借长歌写幽抱。bù qiú shěn, bù yòng huáng fǔ mì xù, cǎo gé péng chuāng qiě jié wàng xíng hǎo.不求沈□□□，不用皇甫谧序，草阁蓬窗且结忘形好。yǒu rén wèn dào xué shuí jiā, dài wǒ xún sī què huí bào.有人问道学谁家，待我寻思却回报。