《和石田翁落花诗（七首）》

yān yǔ qī huā kěn fàng qíng, luò hóng rì rì huàn chóu shēng.烟雨欺花肯放晴，落红日日唤愁生。yǐ pàn yǐn bèi méng tóu wò, gèng qǐ xún yán xìn bù xíng.已拚引被蒙头卧，更起巡檐信步行。hú dié mèng hán shuāng shuì yàn, dù juān zhī lǎo dú tí yīng.蝴蝶梦寒双睡燕，杜鹃枝老独啼莺。lǜ yīn rǎn rǎn tiān yá biàn, shí èr lóu tóu kōng yuè míng.绿阴冉冉天涯遍，十二楼头空月明。¤