《蒋陵儿》

jiǎng líng jiàn ér shēn shǒu jié, qīng nián hǎo yóu réng hǎo xiá.蒋陵健儿身手捷，青年好游仍好侠。jǐn yī xiù mào cǎi sī náng, lǜ bìn cōng lóng yìng zhū jiá.锦衣绣帽彩丝囊，绿鬓葱茏映朱颊。chūn fēng èr yuè jiǎng líng xī, liǔ àn qín huái huā mǎn dī.春风二月蒋陵西，柳暗秦淮花满堤。yǎo niǎo jīn ān yáo rì chū, qīng yíng zǐ mò tà huā sī.窈袅金鞍摇日出，轻盈紫陌踏花嘶。jiā rén wán shàn hè shī zèng, shàng kè jīn píng dài jiǔ xié.佳人纨扇和诗赠，上客金瓶带酒携。shàng kè liú lián zhèng jí shí, jiā rén miào wǔ dòu yāo zhī.上客留连正及时，佳人妙舞斗腰肢。wǔ huí bì yuè dāng kōng jiàn, gē bà yáng huā sì xuě fēi.舞回璧月当空见，歌罢杨花似雪飞。yáng huā sì xuě fēn fēn luò, hān zuì rén qián kuā làng xuè.杨花似雪纷纷落，酣醉人前夸浪谑。zì rán bù fēn yī jīn zhāng, kuàng kěn dī tóu bài wèi huò.自然不分揖金张，况肯低头拜卫霍。yì qì yóu lái líng qī guì, háo huá qǐ bì zī sān lüè.意气由来凌七贵，豪华岂必资三略。wǔ hóu zhái lǐ tīng tí yīng, tíng wèi mén qián dàn luó què.五侯宅里听啼莺，廷尉门前弹罗雀。yáng xióng jì mò yǎn chái fēi, cǎo dé xuán chéng bìn ruò sī.扬雄寂寞掩柴扉，草得《玄》成鬓若丝。suì suì nián nián shū gé dǐ, wéi yīng xiàn shā jiǎng líng ér.岁岁年年书阁底，惟应羡杀蒋陵儿。