《再作太白山人歌》

wú wén tài bái zhī shān yǐ xī jí, huá yuè léng céng shì xiāng dí.吾闻太白之山倚西极，华岳崚嶒势相敌。shàng líng gāng fēng tài gǔ xuě shàng hán, xià fǔ cāng máng niǎo wú lì.上凌刚风太古雪尚寒，下抚苍茫鸟无力。xū jiē! zī shān yǒu jìng bù yǔ zhōng nán tōng, shì jiāng bì shì wǎng wǎng yóu qí zhōng, chāo lì吁嗟！兹山有径不与终南通，士将避世往往游其中，超历wàn hè cháo yún sōng.万壑巢云松。yī xī zhàng rén fù chú zhě, wēi yán céng dòng hé fén gōng, zhì jīn tán zhǔ liú qīng fēng.伊昔丈人负刍者，危言曾动河汾公，至今谈麈流清风。sūn jūn guān zhōng háo, yǎng zhǐ zī shān gāo.孙君关中豪，仰止兹山高。zì chēng shān rén jīn gé bái bù páo, rù shān jìng zuò guān zhòng miào, chū zhǐ bā jí jiāng yóu áo自称山人巾葛白布袍，入山静坐观众妙，出指八极将游遨.。xiōng yǒu wǔ sè wén, yǎn dǐ wú qīng zǐ.胸有五色文，眼底无青紫。míng jiā zì shì chū dù líng, zǒu bǐ tí shī nǎi rú shǐ.名家自视出杜陵，走笔题诗乃如史。zǐ cháng yǒu yǔ chēng dǒng shēng, jì zhǔ hé xīn jī jiǎ zi.子长有语称董生，季主何心讥贾子。ěr lái wǔ jiàn jiāng dōng chūn, nán xún yǔ xué néng zhī jīn.迩来五见江东春，南寻禹穴能知津。xiāng féng xià wǒ dōng yě bài, hé rén fù wèi qín wú rén.相逢下我东野拜，何人复谓秦无人。wǒ zuò shān rén gē, wù sè qí nài shān rén hé.我作《山人歌》，物色其奈山人何。shān lín suì nián wǎn, jiāng hǎi fēng yǔ duō, shān rén bù guī tài bái kōng cuó é.山林岁年晚，江海风雨多，山人不归太白空嵯峨。