《兵后过访顾仲瑛感赋（丙申十月）》

shào nián zhuàng zhì yǐ mó léng, yì jiù huái qīn sī bù shèng.少年壮志已模棱，忆旧怀亲思不胜。wǒ fù jìng wèi táo nàn kè, gù rén jìn zuò zài jiā sēng.我父竟为逃难客，故人近作在家僧。shēn jū luàn shì cán hé bǔ, kū dào qióng tú qù wèi néng.身居乱世惭何补，哭到穷途去未能。xiāng jiàn mò lùn shēng sǐ shì, qiě xū ní yǐn jǐn hán dēng.相见莫论生死事，且须泥饮尽寒灯。