《和皮日休悼鹤》

zhí yù cái shī wèn yǎo míng, qǐ jiào líng huà yì fú shēng.直欲裁诗问杳冥，岂教灵化亦浮生。fēng lín yuè dòng yí liú pò,风林月动疑留魄，shā dǎo xiāng chóu shì yùn qíng.沙岛香愁似蕴情。xuě gǔ yè fēng cāng xiǎn lěng, liàn yī hán zài bì táng qīng.雪骨夜封苍藓冷，练衣寒在碧塘轻。rén jiān fēi qù yóu kān hèn, kuàng shì quán tái yuǎn yù jīng.人间飞去犹堪恨，况是泉台远玉京。jīng qiū sòng yù yǐ bēi shāng, kuàng bào tāi qín zuó yè wáng.经秋宋玉已悲伤，况报胎禽昨夜亡。shuāng xiǎo qǐ lái wú wèn chù, bàn sēng tán zhǐ rào hé táng.霜晓起来无问处，伴僧弹指绕荷塘。